Nieuw Zeeland pt1

Hallo allen,

Lang verwacht, hier gaan we dan.

Dinsdagochtend 17 februari: Auckland verkennen. Ferry kaartje met korting gescoord, overheerlijke (en betaalbare) sushi gegeten bij een geweldige keten in NZ genaamd St. Pierre Sushi. Dinsdagavond vliegen naar Christchurch. Besloten te overnachten op het vliegveld aangezien we de volgende ochtend het busje konden ophalen. Dit overnachten op het vliegveld is niet echt een aanrader. Slapen lukt nauwelijks omdat je nergens plekken hebt om comfortabel te liggen. Toevallig ontmoetten we een nederlands meisje dat net haar rondreis er op had zitten dus kon ik mooi aantekeningen maken. Ik besloot te tijd nuttig te doden door vast een route uit te stippelen op basis van haar verhalen en de verschillende informatieboekjes die ik had gescoord.

Woensdag 18 feb - busje opgehaald en in Christchurch een 2ehands tentje overgekocht van 2 Israëlische meiden. Flink wat voorraden ingeslagen bij de goedkoopste supermarktketen Pak'nSave. Koste wat kost wilde ik graag een vishengel en uiteindelijk bij een pawn shop geslaagd. Toen we eindelijk Christchurch uit waren (verkeer zat helemaal vast vanwege een optreden vd Foo Fighters) was het tijd om zuidwaarts te rijden. Geslapen aan de kust op een leuke kleine $6 camping. Het duurde een eeuwigheid voordat we doorhadden welke gordijntjes we bij welk raam moesten ophangen met drukknoopjes. Vooral Floris zijn vastberadenheid doorzettingsvermogen was bewonderenswaardig in deze. Uitgeput vielen we in slaap.

Donderdag 19 feb - Bestemming Lake Tekapo. Schitterend gletsjermeer met uitzicht op bergtoppen. Die avond een vuurtje gemaakt aan het meer met een flesje rode wijn en een zakje chips totdat er een local aan kwam die ons voor gek verklaarde. "You guys must be filthy rich or just plain stupid, because if I ring 111 now you'll be looking at a $500 fine or could be going to jail even!" Schijnbaar heeft Nieuw Zeeland een gortdroge zomer en was er code rood wat betreft brandgevaar in het gebied. De man vriendelijk bedankt en het vuurtje dus maar snel gedoofd. Terug bij de tent nog even sterren gekeken, en ook al was het niet compleet helder, het was adembenemend mooi om te zien. Kennelijk is het in Tekapo een van de beste plekken in de wereld om te kosmos te aanschouwen zonder al te veel lichtvervuiling.

Vrijdag 20 feb -'s Ochtends na het ontbijt een dappere duik genomen in het ijskoude meer voordat we via Lake Pukaki, met schitterende vergezichten op Mt Cook in de achtergrond zijn doorgereden naar Queenstown. Door sprookjesachtig Lord of the Rings landschap gereden, terwijl we lekkere CD'tjes draaiden van o.a. Curtis Mayfield, Stevie Wonder en Robert Cray. Na deze schitterende rit kwamen we vrij laat in Queenstown aan, rond 18u. Aangezien Queenstown zo ongeveer de leukste plek is om te gaan stappen op het hele zuidereiland, zaten alle hostels al volgeboekt tot en met zondag. Uiteindelijk beland op een (stads)camping. Vrij prijzig maar perfect gelegen. Tijd om eten te maken en daarna een biertje. Een vriendelijke Duitser kwam ons vergezellen en al gauw hadden we een nieuwe kameraad. Die avond op stap geweest met nog wat meer Duitsers, en naderhand afgesloten met de beroemde 'Fergburger'. Hij viel niet tegen. Een joekel van een ding met goede verse ingrediënten.

Zaterdag 21 feb - Onze nieuwe Duitse vriend doet thuis in de Alpen aan downhill mountainbiken, een tak van sport die mij ook bijzonder aantrekt (youtube maar even en je snapt waarom!). Hij heeft zijn eigen supersonische fiets meegenomen uit Duitsland, en we mochten het vanmiddag even proberen. Wij de heuvel/berg opgelopen, schitterende foto's genomen, en vervolgens een stukje naar beneden geprobeerd. Gelijk wist ik het. Morgen ga ik een fietsje huren en een ticket voor de kabelbaan. Prijzig ($130 alles bij elkaar) maar de moeite waard wist ik toen.

Zondag 22 feb - Zogezegd zogediggidaan, fietsje en gondola ticket gehaald en gaan met die banaaan! Na 1 afdaling haakte m'n Duitse vriend af, hij was te brak. Verstandig want het kan goed fout gaan als je met flink wat km/u van een berg af raast langs/over rotsen en boomwortels heen. Opperste concentratie is van levensbelang. Al vrij snel pikte ik het op en uiteindelijk ben ik wel 7x naar beneden geweest in 4 uur tijd. Steeds je grenzen verleggen, iets sneller gaan, schuin in de bochten etc. Geweldig. Paar kleine sprongetjes. Één keer vloog mijn hand van het stuur af waardoor ik verkeerd stuurde en ik de lucht in werd gelanceerd. Vervolgens raakte ik het contact met mijn trappers ook kwijt. Dan ben je dus helemaal verloren. Gelukkig had ik wel met beide handen het stuur weer weten vast te grijpen en wist ik met m'n billen ongeveer op het zadel te landen. Ik ging alsnog regelrecht op een rots af met een aardig vaartje maar ik had nét op tijd weer mijn voeten op de pedalen waardoor ik nog nét op tijd bij kon sturen en nét niet crashte . Perfect dus eigenlijk, duidelijk wél mijn grenzen opgezocht en niet gecrasht dus ik kon tevreden en afgepeigerd het fietsje weer inleveren.

Maandag 23 feb - Tijd om door te gaan naar Wanaka. Prachtig plaatsje aan een schitterend meer. Lekker Nieuw Zeelands lamsburgertje en een broodje ei gebakken aan het meer. Gevoetbald op het cricketveld aan het meer en die avond nog even het stadje ingelopen maar besloten om de hand op de knip te houden en op tijd het bed in te duiken.

Dinsdag 24 feb - Roys Peak. "Duration: 5 - 7 hours. Difficulty: hard, but worth it." Moet dus geen probleem zijn voor twee jongens van midden twintig. Behoorlijk steile klim van 278m naar een hoogte van 1578m (uit m'n hoofd). Goed voorbereid met water, fruit en sandwiches gingen we op pad. Al gauw was de lol er van af maar we laten ons niet kennen, zetten de knop om naar 'manbeast mode' en in twee uur stonden we uitgeput maar voldaan op de top. Tijd voor het heerlijk dikke broodje wat we hadden gesmeerd (een BLT met chicken en cheese). De afdaling viel ook niet mee. Helemaal niet wanneer je vrij nodig naar het toilet moet voor de grote boodschap. Het naar beneden stuiteren onder hoge nood was dan ook een ware martelgang van anderhalf uur.

Woensdag 25 feb - door naar de Westcoast. Schitterend native regenwoud, watervallen, rivieren met kraakhelder blauw water. Iets boven Franz Joseph geslapen op een primitieve camping.

Donderdag 26 feb - Door naar Hokitika. Leuk kustplaatsje. Een echte kiwi gezien in een klein aftands museumpje. Ondertussen hadden we wel weer wat behoefte aan sociaal contact (lees: alcohol). Die avond was er een feestje van de Kiwi bus aan de overkant van de weg bij onze camping. Daar werden we vervolgens tot onze teleurstelling al vrij snel vriendelijk verzocht het terrein weer te verlaten: private function. Flauw maar eerlijk is eerlijk, ook niet geheel verrassend.

Vrijdag 27 feb - Op naar Greymouth en de Punakaiki pancake rocks. Foto'tje en door omhoog via een van 's werelds mooiste kustwegen bekend als de Great Coastal Road. De ruige zee hier heeft na jarenlang beuken schitterende rotspartijen weten te creeëren. Bush met reuze varens aan de ene kant en mooie kliffen met woeste golven aan de andere kant. Prachtig om te zien (als je wakker blijft tenminste... ;). Aangekomen in Westport checkten we in bij een hostel met goede reviews omdat we nu eindelijk wel eens een biertje wilden pakken met gelijkgestemden. Konden we gelijk alle apparatuur weer eens opladen etcetera. Paar drankjes gedaan met wat aardige Deense gastjes en besloten het stadje in te gaan. Westport is een oud mijnstadje, vergane glorie. Er was maar liefst één lokale bar open met een handjevol mensen. Een lege dansvloer weet zowel Floris als mij al snel te verleiden en voordat we het wisten stond de hele toko goed op z'n kop.

Zaterdag 28 feb - Na een iets te late checkout en onze gebruikelijke bak porridge (havermoutpap) was het tijd om door te rijden. Trouwens, waag het niet nu te denken: "havermoutpap? gadverdamme!" want onze porridge werd doorgaans geserveerd met wat rietsuiker, banaan, rozijntjes, kaneel en cacaopoeder dus dat was simpelweg smikkelen iedere ochtend. Dat jullie dat maar even weten. Vanuit Westport gingen we landinwaarts en door naar de noordkust. Eindbestemming Kaiteriteri. Prachtig relaxed kustplaatsje met schitterende villa's aan een ontspannen baaitje, zo ongeveer tegen het Abel Tasman national park aan. Een voetbal zien ze hier nog niet zo veel in actie dus na een beetje hooghouden en dergelijke dappere capriolen werden we door een lokale Kiwi enthousiast bedankt voor de show. Misschien een idee voor als het geld op is, dat gaat hier ondanks onze tamelijk stricte budget lifestyle toch nog altijd sneller dan gepland.

Zondag 1 maart - Eerst weer even lekker op het strand gelegen en rond een uurtje of drie in de middag besloten om naar de enige camping in het Abel Tasman N.P. te rijden die met de auto bereikbaar is. Na een schitterende autorit vol met haarspeldbochten kwamen we aan bij een grintweg. Nog 10km te gaan, koekoek. Een klein uurtje later bereikten we de camping in Totaranui. Wauw. Je hoort cicades snoeihard tekeer gaan en overal hoor je rare vogelgeluiden. Je loopt twintig meter van je auto naar het strand en je bevindt je in een waar paradijs. Felgroene bushbush, een goudgeel verlaten strand en licht turquoise gekleurd water. Het water was zo helder en kalm dat je je eigen voeten nog steeds zag wanneer tot aan je nek in het water stond. Terwijl Floris aan het zwemmen was dook een pacifische jan van gent ongeveer 5 meter voor zijn neus ongestoord het water in om een visje te vangen. Schitterend!

Maandag 2 maart - na de eindeloze grintweg hadden we al snel besloten om hier nog een dagje te verblijven. We zijn immers goed bevoorraad aangekomen, dankzij de vele 'vege stalls' waarbij je direct van de boeren goedkope en lekkere groente en fruit kunt kopen. Heerlijk de hele dag over het strand geslenterd. Mosselen gezocht en opgegeten. Onbezorgd genieten.

Dinsdag 3 maart - Op de terugweg een wandeling naar een mooie waterval en bij eb nog wat kokkels geraapt. Iets voordat we Motueka opnieuw bereikten even de tijd genomen om te genieten van een heerlijk zelf gemaakt ijsje van verse kersen uit eigen boomgaard. Die nacht aangekomen op een fijne hippie camping genaamd Kina beach waar we voor slechts $5 konden staan.

Woensdag 4 maart - Overdag naar de kapper geweest en nog een keer mosselen geplukt, alleen dit keer echt gigantische units vergeleken met die kindermoord die we in Abel Tasman hadden gepleegd.

Donderdag 5 maart - via Richmond en de Westmeat die daar zit reden we door naar Nelson. We hadden een reclame op de radio gehoord met kiloprijzen van vlees en eenmaal daar waren we aangenaam verrast. Een grote verwerkingshal met een kassa was het eigenlijk. Perfect. Lekker wat lamsvlees, beef jerky en rundergehakt meegenomen voor weinig. In Nelson werd het wel weer eens tijd om te minglen met andere reizigers vonden we, dus checkten we in bij een hostel, waar ze nog een 2pers tipi vrij hadden in de tuin. De tipi had stroom, licht en een lattenbodem met een matras dus wij vonden het prima. Apparaten weer massaal aan de lader en tijd om te gaan koken. Koken in een hostel. Wat een ellende. Vooral de meisjes. Die willen namelijk allemaal helpen, allemaal iets doen. Die voelen zich schuldig als ze even iets anders gaan doen terwijl er iemand anders kookt, met als resultaat dat ze elkaar en anderen alleen maar in de weg lopen. Tel daarbij op dat de meeste maaltijden enkel bestaan uit wat tot moes gekookte pasta en een pot kant-en-klare rode saus er pardoes overheen gekwakt en je begrijpt dat wij onszelf doorgaans staan op te eten in de gemiddelde hostel keuken.
Later die avond was het tijd om te gaan zuipen. Paar Finnen, paar Duitsers en op naar de stad. Was niet heel bijzonder daar op een donderdagavond maar de sfeer zat er goed in. Op het laatst nodigde een vriendelijke lokale kastelein genaamd Richard ons nog uit voor een biertje in zijn kroeg en eindigden we met slechts een handjevol andere gasten met karaoke. Auxkabeltje erin, microfoon erbij en gaan, geweldig. Later op straat kreeg ik uit het niets -letterlijk uit het niets- plotseling een klap op mijn kaak van een vies oud polynesisch wijf. Zwaar verontwaardigd voelde ik even de neiging om iets terug te doen maar dit wist ik op tijd terug te dringen.

Vrijdag 6 - om 10u30 werden we gewekt omdat we om 10u uitgecheckt hadden moeten zijn. Het regende pijpenstelen. Besloten om toch niet in Nelson te blijven voor een extra avondje uit omdat we allebei te brak waren. Blenheim was de volgende bestemming. Na een schitterende autorit kwamen we in een voorstadje van Blenheim aan genaamd Renwick. Hier konden we eindelijk eens legaal gratis overnachten in ons busje op de parkeerplaats van een sportcomplex. Naast ons stond een stelletje uit Apeldoorn, eindelijk weer eens wat Nederlanders tussen al die Duitsers. Met een lokale boer maakte ik een praatje en hij grapte dat al deze Duitsers ruim 70 jaar te laat zijn, een grapje wat de meeste Duitsers zelf niet snapten vertelde hij.

Zaterdag 7 - In de ochtend aangekomen in Blenheim. Het begon opnieuw flink te regenen. Bij de I-site wat tijd gedood door wat boekjes over volgende bestemmingen te verzamelen. het plan om Blenheim op een zaterdagavond te verkennen besloten we van de baan te schuiven en we gingen naar een afgelegen camping aan de kust. Een mooie toeristische route, omhoog en omlaag, haarspeldbochten, grintweg. Het werd pas echt leuk toen het met bakken uit de lucht kwam vallen. In de regen op een primitieve camping aankomen is geen pretje. Tegelijkertijd prezen we onszelf ook alweer snel gelukkig dat we de eerste echte dag vol met regen eigenlijk nu pas voor het eerst meemaakten. Besloten om het eten simpel te houden en te gaan voor één van Floris zijn voornaamste specialiteiten, de tomaat - avocado - kikkererwt salade.

Zondag 8 - Het weer was alweer wat beter. Op naar een volgende primitieve camping in een volgend schitterend baaitje in de Marlborough Sounds. Floris wilde graag een Paua - een lokale grote mossel - opduiken met z'n duikbrilletje maar vond helaas niks. Door naar het hoogtepunt van de dag. De avond ervoor hadden we al een lekker kippetje in de marinade gelegd. Chef Floris had de marinade overgelaten aan zijn trouwe souschef Wessel. De marinade bestond uit sojasaus/knoflook/sweet chilisaus/limoensap/honing/paar drupjes van de oh-zo-lekkere tabasco 'habanero'. Good stuff. Na een volle dag in de marinade was het tijd om dit kippetje eens fijn op te bakken. Iets later lag hij perfect goudbruin op het bord, vergezeld door een heerlijk kerrie stoofprutje van rijst, courgette, ui, knoflook. Het kippetje was zo lekker, Floris werd er bijna emotioneel van naar eigen zeggen.
De ferry naar Wellington op het Noordereiland vertrekt vanuit Picton. We zaten vlakbij Picton dus we hadden besloten al vast te bellen om het hostel te reserveren, zodat we op tijd konden inchecken en voor de verandering eens volop gebruik konden maken van de faciliteiten, zoals een 'gym'.

Maandag 9 maart - Op tijd ingecheckt, wasje gedraaid en op naar de gym. Godverdomme, klootzakken. Die zogenaamde gym was dus 1 oud verroest apparaat van voor de oorlog met kabels die niet soepel liepen. Zelfs een optrekstang ophangen was al te veel moeite klaarblijkelijk. Ook de gratis fietsen hadden alle vijf een platte band, geweldig. Om de teleurstellingen te overkomen besloten we voor een comfort food dagje te gaan en zelf hamburgers te maken, vergezeld door mijn eigen specialiteit - golden brown aardappeldobbelsteentjes. Lekker op tijd gingen we aan de slag. Voordat de keuken veranderde in één groot hok vol kakelende kippen lagen de hamburgers al mooi in de koelkast en waren de aardappeltjes al voorgekookt. Tijd voor een potje pool en een glaasje rood, Banrock Shiraz Cabernet pour les connaisseurs.
Het zal jullie niet verbazen maar opnieuw overtrof het eten uiteindelijk onze stoutste verwachtingen. De burgers smaakten simpelweg voortreffelijk. Van de kilo aan gehakt hadden we in totaal 9 big boys gekneed waarvan we er in totaal 7 hadden weggewerkt zonder blikken of blozen. Na de koffie was het tijd voor nog een wijntje in het bubbelbad. Hier viel gelukkig niets op aan te merken. Daarna nog even de stad in maar op een maandagavond in het kleine Picton is helaas weinig te beleven.

Dinsdag 10 maart - Bij een 'nederlands' bakkertje op de hoek van de straat een 'Rocky Road' gekocht. Een soort brownie met snoep er in verwerkt zoals kapotte lollies en zure wormpjes of iets wat er op lijkt. Voordat we uitcheckten nog even een flinke 'manwich' gebouwd met de overgebleven burgers van gisteren (burger/tomaat/avocado/kaas/bacon/mayo/tabasco habanero). Om 12u inchecken voor de veerboot. Erg mooie boottocht door de 'sounds.' Drie uur later aangekomen in Wellington. Flink wat rondjes éénrichtingsverkeer verder kwamen we aan op de parkeerplaats wat we voor de komende 2 nachten 'thuis' noemden. Perfecte locatie, midden op Cuba St. Dit is de straat vol met mega hippe happenings. Vintage kledingboetiekjes, kroegen, fijne restaurantjes en tientallen (midnight-)espressobars. Een goed bakkie pleur weet men in Wellington wel te waarderen.
Die avond gingen we eens kijken in de kelder van het lokale Base hostel, aka the basement. Wel een leuk groepje met reizigers getroffen van de kiwi experience busreis. Nog een engels meisje gesproken die dacht dat Rusland een buurland van Engeland was.

Woensdag 11 maart - Het CBD (centrum) van Wellington is mooi compact, dus alles is goed te lopen. Nadat we als een stel charmante urban camping broeders ons eitje op de parkeerplaats hadden verorberd gingen we naar het nationale museum van Nieuw Zeeland genaamd Te Papa, gevestigd aan de 'waterfront'. Erg leuk en interactief, een hoop gezien en geleerd over de geschiedenis, de bewoners en de flora en fauna van het land.
Na wat google research besloten bij een food truck op de hoek van de straat een burger te eten. Mooie plek om te zitten, leuk aangekleed met gerecyclede dingen en een lekkere menukaart. Ontzettend lastig om te kiezen maar uiteindelijk voor de Honest Rob met o.a. jalapeños, blauwe kaas en natuurlijk bacon. Na een half uur met smacht watertanden werd er "Wes!" geroepen en konden we aanvallen. De sublieme burger was het wachten dubbel en dwars waard, en voor omgerekend €10 inclusief frietjes een keurig prijsje ook. Bedankt Ekim. Vervolgens bij één van de vele espressobars die Cuba Street rijk is een lekkere kop koffie genuttigd en terug naar de auto. We besloten bij een hostel naar binnen te lopen om een paar biertjes te drinken voordat we het nachtleven opnieuw in doken. Dit werd de lokale YHA. Hierna opnieuw even gekeken in de kelder van de base hostel en daarna na een ander kroegje in de stad. We waren allebei eigenlijk nog zo vermoeid dat we er al snel genoeg van hadden en op zoek gingen naar kebab. De naam 'Cafe Baba' klonk zo leuk dat we besloten deze turk met klassieke snor een kans te geven. Dit pakte helaas niet zo goed uit.. niet te vreten die meuk. Kan gebeuren.

Donderdag 12 maart - Ondertussen al veel winkeltjes gezien waar ik zeker heen wilde. Vandaag is het tijd voor wat kringloop shoppen. Eens kijken of er nog wat moois bij zit in het ruime aanbod van 'preloved' items wat Wellington biedt. Floris had meer geluk dan ik. Wel leuke jacks gezien maar er past maar zoveel in een backpack. Uiteindelijk wel een casual bloesje van Stüssy voor €5 gescoord.
Auto erbij gepakt en voordat we vertrokken omhoog gereden naar Mt Victoria. Een schitterend panoramisch uitkijkpunt met uitzicht over de stad en omstreken. Op naar de volgende bestemming, landinwaarts richting Tongariro National Park. Halverwege ergens op een primitieve gratis camping naast een riviertje in the middle of nowhere overnacht, Waikawa heette het geloof ik.

Vrijdag de 13e van maart - Vroeg de spullen weer ingepakt en lekker de weg op. Had ergens iets moois gelezen over River Valley. Ligt erg afgelegen maar was inderdaad schitterend. Een lodge gelegen in een steile rivierkloof. We gingen hier alleen niet overnachten dus al snel reden we de gigantisch steile grintweg weer omhoog uit de kloof. Paar uurtjes later aangekomen op de volgende camping in het Tongariro National Park. Lief Duits meisje gaf ons wat tips voor als we de volgende dag de 'mt Doom' walk gingen doen.

Zaterdag 14 maart - Iets later dan gepland toch naar de voet van de vulkaan gereden om de Tongariro Alpine Crossing te finishen. Goed voorbereid wel, met genoeg water, lunch, chocola en fleece mee. Aangezien het een crossing (van a naar b) en geen loop (rondje)is, hoopten we dat het ons zou lukken om van de ene parkeerplaats terug te liften naar de andere aan het eind van de dag. We hadden een behoorlijke slijtageslag verwacht maar de 19.4km wandeling ging ons eigenlijk best aardig af. Prachtige plaatjes onderweg, kaal vulkaanlandschap, meertjes in allerlei tinten groen, stinkende zwavel lucht. Tegen lunchtijd was het weer tijd voor een knaller van een sandwich (leftover chicken/bacon/lettuce/tomato/avocado/cheese/mayo/chili). Ongekend fijn zitten smikkelen daar op die berg. Het was even spannend met het liften terug, maar gelukkig was het bij de 4e auto al raak. Een lieve duitse vrouw genaamd Anja die al dertig jaar in Nieuw Zeeland woont nam ons mee omdat we Europeanen leken te zijn. Ze was zelfs zo lief om ons nog even 7km grintweg verderop af te zetten bij onze auto op de parkeerplaats. Godzijdank want het viel met bakken uit de hemel op dat moment. Al met al een prima dagje en met een voldaan gevoel waren we ook nog lekker op tijd terug op de camping om vervolgens een lekkere tonijnpasta te maken.

Zondag 15 maart - In het nationale museum Te Papa hadden we een hele stoere jaren 50 foto gezien, genomen vanaf het terras van 'Chateau Tongariro', met de besneeuwde top van de vulkaan om de achtergrond. Ons doel was om die foto te reproduceren. Zogezegd, zogedaan. Een buitengewoon bijzonder hotel met een prachtige ligging. In de lobby een drankje gehaald en vervolgens boven op het terras genoten van het uitzicht.
Volgende bestemming was Taupo. Bij het verlaten van het park onze lunch - de pasta van gisteren - opgegeten op een picknickbankje met een adembenemend mooi uitzicht over Lake Taupo. Ruim een uurtje later kwamen we aan in Taupo. Daar eerst op een gratis camping vast een plekje geclaimd door het tentje op te zetten. Een watervalletje en een dam bezocht. Aan het eind van de middag naar een gratis hot stream gegaan. Een thermaal beekje dat uitmondt in een rivier. Wat een heerlijke ervaring. Mocht je even genoeg hebben van het hete water, dan waad je gewoon een aantal meter verder de rivier in voor een verfrissend duikje. Terug op de camping begon het te regenen die avond, wat ons ervan weerhield om terug te gaan naar de hot stream.

Maandag 16 maart - De volgende ochtend regende het nog steeds en dit ging nog tijd ver in de middag door. We besloten onze tijd in de lokale bibliotheek te doden terwijl onze apparatuur lag op te laden. Wat een ellende al die primitieve campings zonder stroom. Het slechte weer gaf ons de mogelijkheid om vast wat onderzoek te doen naar volgende bestemmingen. Next stop: Wai-O-Tapu. Gelegen iets voor Rotorua, rijk aan thermale baden en stroompjes. Aan het eind van de middag lekker een half uurtje in een thermaal riviertje gechilld. Via een app ook iets gelezen over Kerosene Creek. Na een afgrijselijke grintweg van met gaten bereikten we uiteindelijk te parkeerplaats. Ook stond er een fijne 'long drop' WC dus al gauw besloten we hier ook te overnachten.
Via een smal paadje tussen de bramenstruiken door liep je langs het beekje een stukje het bos in, tot een punt waar het beekje wat breder werd, bij een watervalletje. Heel bijzonder, maar eerst eten. Tijd om weer een lekkere chili con carne te maken, wat inmiddels één van onze favorieten is geworden. Lekker geserveerd met nachos en guacamole. Ook een beetje cacao poeder er doorheen pakte goed uit. Na de koffie was het tijd om de zwembroek aan te trekken. Handdoek mee, rode wijn mee en gewapend met een hoofdlamp op de kop gingen we het bos in. Het plekje was prachtig aangekleed met waxinelichtjes en glowsticks. We installeerden onszelf en we genoten van het moment. Middenin het bos, onder de heldere sterrenhemel, in een heerlijk warm beekje, met een rood wijntje in de hand en het geluid van een kabbelend watervalletje op de achtergrond... een ronduit magische ervaring!

Dinsdag 17 maart - Eenmaal in Rotorua besloten we dat we nu wel genoeg zwavel stank verdragen hebben en reden we al vlot door richting de noordkust. Tauranga en Mt Maunganui schijnt de moeite te zijn. Dit was inderdaad erg mooi. Even op het strand geweest en in de publieke 'salt water hot pools.' Een zwembad met warm zout water. In het bubbelbad lekker gekletst met wat vriendelijke locals. De man deed onderzoek met bessen en beloofde ons dat vroeg of laat bramen ook net zo in de supermarkt zullen liggen als blauwe blessen.
In het stadje was het een drukte van jewelste bij de lokale Irish Pub. Geen wonder, want het is St. Patricks Day. Ter ere van onze dierbare ierse kameraad Gavin dus maar even een lekkere pint Guinness gedronken, voordat we de reis vervolgden naar de volgende slaapplek. McLaren Falls. Een erg mooi park en mét hete douches voor maar $10p/n. Nooit verkeerd. Lekker potje gevoetbald met een paar duitse jochies.



Dit is het voor nu. De rest volgt!