iet wiet, aggie kwiet..

Oké. Het heeft even geduurd maar hier is de volgende update. Wanneer je in korte tijd zo veel plekken bezoekt dan krijgt het tikken van een reisverslagje net even wat minder prioriteit dan het regelen van de noodzakelijke logistieke zaken zoals het boeken van hostels en vooral hoe daar vervolgens te komen vanaf het betreffende vliegveld. Zeker wanneer niet alles soepeltjes volgens plan verloopt, trouwens. Met name in Taipei was het nog een aardige speurtocht.

Bon. We pakken hem weer even op in Bangkok op de laatste avond. We hebben ons prima weten te vermaken in Bangkok en zijn vastberaden om op de terugreis de stad verder te verkennen. Onze vlucht naar Taipei vertrekt om 08:30 de volgende ochtend. Zonder file doet de taxi er 30min over naar het vliegveld, en check-in bij voorkeur één tot twee uur van tevoren. Voor de taxi trekken we een uurtje uit voor de zekerheid, uiterlijk 05:30 uitgecheckt dus, perfect. Voordat we nog even Khao San Road op gingen voor een drankje besloten we dus om de wekker om 04:30 te zetten.

We gingen dus de deur uit met de handrem er bewust op. Toch smaakten de biertjes gevaarlijk goed die avond, wat jullie natuurlijk niet geheel zal verrassen. Desalniettemin leek het mij tegen een uur of twaalf toch echt het beste om die paar uurtjes slaap nog even te pakken. Floris was echter nog niet klaar om afscheid te nemen van zijn lokale Thaise romance. Voor verdere details verwijs ik jullie graag door naar hem. Langer blijven leek mij -voor ons beide- hoe dan ook relatief zinloos maar daar dacht Floris op dat moment helaas anders over, en hij besloot nog een uurtje langer blijven.

Later besefte ik pas dat van die extra slaap voor mij ook weinig terecht komt wanneer je weet dat je er binnen een uurtje toch nog een keer uit moet om de deur open te doen. Dit werden twee uurtjes. Het scheelt dat ik in de tussentijd ook nog moest uitvogelen hoe we in Taipei bij ons hotel konden komen. Om 02:00 kwam hij gelukkig binnen, zij het met waterige oogjes en grote pupillen. Geleid door de dierlijke instincten die dikwijls de overhand schijnen te nemen na het nuttigen van een alcoholisch drankje teveel beloofde hij mij vastberaden om 04:30 weer terug te zijn, hoe dan ook.

Op dit punt maakte ik een cruciale inschattingsfout. Het dilemma speelde in mijn hoofd. Ik twijfelde. Houd ik hem hier of laat ik hem gaan? Toen schoot er door mijn hoofd dat een 26-jarige knul toch zijn eigen keuzes wel zou moeten -en zou moeten kunnen- maken. Dit gaf uiteindelijk de doorslag in mijn besluit. Het vervolg laat zich raden.

04:40 - nog geen Floris. Ik besluit de wekker 20min later te zetten in goede hoop dat ie ieder moment wel zal binnen komen.

05:00 - idem

05:20 - idem, zij het met wat licht toenemende wanhoop. Tel daarbij op de constante gedachte "het zal toch niet heus.." die door je hoofd schiet en je begrijpt dat slapen ook niet echt lukt. Geen idee waar hij is en ook zijn telefoon ligt nog doodleuk op de hotelkamer.

05:40 - Probeer wanhopig via Facebook berichtjes te sturen maar z'n lokale metgezel, tevergeefs. Zwaar dilemma: "Ga ik zo wél zonder hem weg of niet?" Zweten, piekeren.. emoties van ongeloof, woede, teleurstelling wisselen zich af.

06:00 - Besluit de laatste spulletjes te gaan inpakken, inclusief die van Floris. Besluit uiterlijk 06:45 te vertrekken, zodat ik mijn vlucht nog net wel kan halen.

06:30 - Uitgecheckt en wel loop ik nog een aantal de straat op om wanhopig naar links en naar rechts te turen. Voel de neiging om te schreeuwen maar dit is zo ongeveer het enige tijdstip wanneer er een serene rust lijkt te heersen op Khao San Road die ik toch ook weer niet bruut wil verstoren.

06:50 - Stap in de taxi en ervaar opnieuw verschillende golven van emoties omdat dit hand in hand gaat met het besef dat hij nu definitief zijn vlucht gaan missen. Begin zsm een emailtje te tikken naar het reisbureau in Nederland met de vraag of ze hem zsm in Taipei kunnen krijgen. Met de wifi op het vliegveld zou ik het mailtje direct kunnen versturen. De taxichauffeur vraagt waar ik vandaan kom en begint over "loe hoelli!!" - inmiddels wel relatief gewend aan het collectieve spraakgebrek van de lokale bevolking kom ik er tamelijk snel achter dat hij natuurlijk Ruud Gullit bedoelt. Quizvraag, moet te doen zijn: daarna begon hij ook nog over "leng leika" - ik overdrijf niet, zo klonk het echt.

07:10 - Aan het begin van de rit bevestiging gekregen dat het inderdaad 30 minuutjes rijden is. De incheckbalie sluit om 07:30 dus ik zit toch ook aardig nerveus in de taxi.

07:25 - Bij de check-in balie vraagt het meisje "Where's your friend?" waar ik niet direct wat op wist te zeggen, maar daarna op antwoordde "I don't know. But I'm afraid he's delayed and he is too late."

08:00 - Raar om zo alleen in die rij voor de douane te staan. Duurt best lang die paspoortcontrole. Erger me aan simpele opmerkingen van landgenoten die op een groepsreisje geweest zijn.

08:05 - *pling* - Net door douane heen en onderweg naar de gate hoor ik mijn telefoon - een facebook berichtje! Floris laat via het mobieltje van de thaise weten in de taxi te zitten en zich ongelofelijk stom te voelen. Dat begrijp ik, maar nu eerst focus. Allebei alles er aan doen, ook al is het waarschijnlijk al te laat. Opgenaaid door het meisje scheurt de taxichauffeur als een bezetene links rechts tussen alles en iedereen door. Rond 08:15 zijn ze op het vliegveld, maar de check-in is dan uiteraard al gesloten.

08:10 - Aangekomen bij de gate informeer ik het personeel van China Airlines. Ze vraagt me naar de achternaam en het wordt direct verwerkt in het systeem. Een collega vertelt mij dat hun eerstvolgende vlucht niet zit volgeboekt en dat hij waarschijnlijk met die mee kan. Wat een opluchting! Op het moment dat ik het doorgeef aan Floris krijg ik te horen dat hij bij de incheckbalie beneden zojuist hetzelfde te horen heeft gekregen. Deze vlucht vertrekt 3 uur later.

08:15 Ik ben de laatste die het vliegtuig instapt nadat ik Floris nog even snel via de wifi benadruk dat ik op 'm wacht op het vliegveld in Taipei.

Dat liep dus met een sisser af. In de aankomsthal van het Taipei airport besloot ik maar te gaan slapen om de tijd te doden. Ging me nog best aardig af. Daarna even naar de Subway voor mijn geliefde BMT. Voor iedereen die ooit naar Taiwan gaat: ga NIET naar de Subway. Althans niet om te eten, gadverredamme wat een drek. Eenmaal bijgekomen van deze verkrachting besloot ik maar eens standby te gaan zitten om hem op te vangen en niet lang daarna waren we weer herenigd. Na een transfer met bus en metro, en een soort speurtocht-achtige routebeschrijving met bewerkte foto's kwamen we uiteindelijk aan bij het hostel. Het zat in een of ander klein achterstraatje. Achteraf bleek dat ze in Taiwan (nog) geen onderscheid (willen) maken tussen hotels en hostels. Vandaar dat het dus een beetje verstopt zit.

Op de eerste avond in Taipei gingen we kijken op één van de night markets dichtbij het hostel. Leuk om te zien. Lekker kippetjes met wat broccoli gehaald bij zo'n kraampje. Je kon zelf met een tang een pannetje vullen naar wens, waarna de grotere delen in kleinere stukjes werden geknipt met een schaar. Daarna werd het gekruid en met een grote trechter in een papieren zakje gemikt. Achterin de zaak lekker in het tl-licht opgepeuzeld. Amazing.

Op dag 2 zijn we met twee aardige gasten uit het hostel naar het kustplaatsje Jiufen gegaan met de trein. We hadden de pech dat we precies op de drie koudste dagen van het jaar in Taiwan waren (+- 15gr celsius en miezer) waardoor het prachtige côte d'azur achtige uitzicht eigenlijk compleet verbleekte door al die grijze ellende. Om moedeloos van te worden. Ook nog 'stinky' tofu geprobeerd hier, nou doe mij dan maar een roerei ofzo, bah. Terug in de stad hadden we even behoefte aan wat vertrouwde kost, dus een lekker biefstukje gehaald en aardappeltjes opgebakken met wat kool ernaast. De kwaliteit van het vlees in de schappen is bijzonder goed namelijk. Stukken beter dan die drek die we thuis door onze megalomane misdadige grootgrutters door de strot gejaagd krijgen, wilde ik maar even kwijt.

De volgende dag gingen we naar een district in Taipei genaamd Ximen. Echt geinig om te zien. Gigantische winkelstraten met hoge gebouwen en felle lichten. En overal lopen jonge hippe spleetoogjes. Hier gingen we op zoek naar een kappertje waar Floris voor 7€ zijn nieuwe viking kapsel heeft gekregen. Die laatste avond gingen we als bezetenen aan de drank, laat thuis en laat weer wakker de laatste dag. We vlogen pas om 23u dus we hadden nog tijd om de Elephant Mountain te beklimmen voor een uitzicht over de stad. Geen makkelijke opgave als je brak bent, maar het uitzicht was zeker de moeite waard, zoals jullie vroeg of laat op de foto's zullen zien.

Na afscheid genomen te hebben van een drietal toffe nieuwe vrienden (die we zeker nog een keer gaan zien omdat ze in Groningen studeren en nu net voor een half jaar op exchange in Taipei zitten) begonnen we onze reis naar Sydney. We waren compleet gesloopt dus we hadden goede hoop dat we mooi konden slapen in het vliegtuig. Na het inchecken had ik eigenlijk wel zin in een whoppertje en zie daar! Mijn gebeden werden gehoord. Maar helaas, hetzelfde verhaal als de Subway, het smaakt allemaal niet bepaald hetzelfde in Taiwan. Blegh!

Slapen in het vliegtuig lukte ons allebei tot onze grote ergernis dus mooi niet, waardoor we als een soort halve zombies een kleine tien uur later rond 11u30 in Sydney landden. Douane duurt ook lang daar zeg, pfffff. Uiteindelijk relatief makkelijk het hostel bereikt wat een uurtje met de bus boven het centrum ligt. Schitterende busrit ook, althans van wat we er van meekregen aangezien we telkens wegdommelden, wat een mooie stad. Ook het hostel zat aan een heerlijk plekje aan het strand. Hier hebben we ons vijf dagen lang prima vermaakt. Paar keer naar Manly op en neer geweest met de bus. De Australian open surfing competition was er gaande die week dus daar een keer overdag wezen kijken en ook 's avonds geslaagd op stap geweest. Terwijl we bij het hostel op het dakterras bij het zwembad zaten kwam er af en toe een kaketoe op de schutting zitten, leuk. We zijn er ook achter gekomen dat het vrij simpel is om werk te vinden in Australië dus dat geeft vertrouwen voor als we terugkomen.

Inmiddels lig ik dit verhaaltje af te tikken vanaf het hostelbedje in Auckland. Morgen overdag gaan we met de bus effe naar de stad kijken en dan vliegen we morgenavond naar Christchurch op het Zuidereiland, waar we de volgende ochtend ons busje ophalen! Ik heb hier al een NZ simkaart (60 dagen 2gb voor 49nz$) dus ik ben gelukkig voorzien van internet, want de wifi hier is schijnbaar vrij spaarzaam, vrij duur en zowat nergens gratis. Reken dus niet direct op bergen aan beeldmateriaal, dat komt allemaal wanneer het komt, maar het komt zeker, komt goed. Wederom alleen maar goede verhalen gehoord van medereizigers hier dus ik kan niet wachten om onze rondreis te beginnen. Ik hoop dat jullie genoten hebben en tot de volgende!

Wessel